Montclar: historie van een bergdorp
De eerste getuigenissen van menselijk leven dateren uit de prehistorie. Gelegen op een bergpas is Montclar sinds mensenheugenis een doorgangsgebied.
In de 13e eeuw is het dorp versterkt rond het kasteel van Montclar, de zetel van een baronie. Door veldslagen en ontwikkelingen in de geschiedenis hebben nieuwe dorpen plaats gemaakt voor oude. En elke keer werd een kleine kerk of kapel gebouwd... daardoor bezit het huidige dorp verschillende gehuchten en zeven religieuze gebouwen. U kunt ze trouwens ontdekken tijdens een wandeling.
De geschiedenis van de 20e eeuw markeert een ontwikkeling naar de moderne tijd.
Om de uittocht van het platteland te beteugelen en om antwoord te geven op economische problemen is het skistation Saint Jean Montclar ontstaan. Met steun van de bewoners, voor het merendeel landbouwers, en onder actieve leiding van Henri Savornin: oud gedeputeerde en al vanaf 1959 de huidige burgemeester van onze gemeente!
Montclar bezit ook een gelabelde bron, die bergmineraalwater bevat. Een luxe, die uit alle waterkranen komt!
Een voorouderlijke traditie: het “pastoralisme”
In het bijzonder door de landbouw ontstaat er in de bergen een hechte relatie tussen mens, kuddes en omgeving. Dit noemt men hier het “pastoralisme”.
Naargelang het seizoen verplaatsen de herders hun grazende kuddes, zodat de vegetatie de tijd heeft om zich te herstellen. In de winter zijn de dieren in de lage weiden, maar vanaf juni bevinden ze zich in het middengebergte (op een hoogte van 1000 tot 1500 meter) om vervolgens gedurende de zomermaanden op een hoogte boven 1500 meter te grazen. Het verplaatsen van de kuddes naar de meest hoge alpenweiden en het afdalen in oktober naar de lage weiden noemt men de “transhumances”. Tijdens uw wandelingen zult u schuilplekken en berghutten voor de herders vinden. Deze zijn Spartaans zonder enig comfort.
Tegenwoordig is deze belangrijke traditie in gevaar, want het is extreem lastig en weinig winstgevend. En dan praten we nog niet over de terugkomst van de wolven en hun toenemende aanvallen in de laatste jaren op de kuddes...
En toch is deze traditie belangrijk voor onze omgeving: het onderhoudt onze weiden, voorkomt natuurlijke risico's, zorgt voor de kwaliteit van het landschap, de aantrekkelijkheid voor toeristen en biedt werkgelegenheid in schaars bewoonde gebieden.
